Wanneer je lichaam nee zegt, moet je luisteren...
Tussen het volhouden door, mag je best even uitrusten... (Geluksvogel)
Ziekte en (chronische) pijn aanvaarden is een persoonlijk proces en niet eenvoudig. Het is vaak een proces van vallen en opstaan. Sinds ik mijn diagnose kreeg, heb ik me voorgenomen om goed om te gaan met mijn ziekte door een rustig en stressvrij leven te leiden. Maar soms is het alsof alles tegelijk lijkt te komen en voordat je het ene probleem hebt opgelost, dient het andere zich alweer aan. Herken je ook dat gevoel van: kan niets nu eens gewoon normaal verlopen in mijn leven? En loopt er in het leven van andere mensen ook zo vaak, zoveel mis? En hoe gaan zij hiermee om? Dit klinkt misschien erg negatief, toch is het vreemd genoeg zo dat accepteren van het bovenstaande je zal helpen met de tegenslagen die het leven uitdeelt en dat je uiteindelijk toch een soort rust kan vinden bij alles wat er gebeurt.
Ik herinner me nog een gesprek met mijn neurologe, waarbij ze aangaf dat er veel zaken voorspelbaar zijn (je moet 's ochtends opstaan, voor het ontbijt zorgen en gaan werken...), maar dat het vooral de onvoorspelbare situaties zijn die voor een extra belasting zorgen in iemands leven. Ziekte, een ongeval, een conflict met iemand waarvoor je niet meteen een oplossing vindt...
Het zijn net die onvoorspelbare situaties die je leven uit balans kunnen brengen, ervoor zorgen dat je begint te piekeren en je het gevoel geven dat alles uitzichtloos is. Dergelijke situaties kunnen ervoor zorgen dat je uiteindelijk nog zieker en depressief wordt. Het is belangrijk om ook met deze situaties te leren omgaan en het een plaats te geven in je leven.
Ik besloot voor mezelf eens op te lijsten welke zaken er bij mij voor zorgen dat ik het, ondanks alles, toch blijf volhouden en blijf geloven in mezelf.
Think out of the box: Ik heb lang volgehouden dat er altijd een goede en een verkeerde manier was om de dingen te doen. Sinds ik het principe 'out of the box' denken heb omarmd, is mijn leven echter veel leuker geworden. Ik denk niet langer of het zal kunnen, maar hoe ik het zal gaan aanpakken om mijn doel te bereiken. Vroeger dacht ik dat het schrijven van een boek altijd een droom zou blijven en alleen was weggelegd voor de échte schrijvers zoals Bart Moeyaert of Saskia De Coster. Ik dacht dat niemand zat te wachten op datgene wat ik schrijf. Ik ging op zoek naar manieren om mijn droom te verwezenlijken en uiteindelijk ben ik erin geslaagd om zelf een boek uit te geven. Ik heb er zelfs een mooie oplage van verkocht en kreeg lovende reacties. Er rijpt nu zelfs een idee voor een tweede boek :-)
Probeer elke dag naar buiten te gaan. Verandering van omgeving kan je stemming ook verbeteren: Als ik me 'down' voel, helpt het wanneer ik eens naar buiten ga. Ook al zit ik maar 15 minuutjes in de tuin. Dan voel ik mij toch al tot rust komen. Heb je geen tuin? Probeer dan eens een klein blokje om te wandelen. Ook al is het slecht weer, een korte wandeling kan wonderen doen. Verandering van omgeving kan je humeur verbeteren. Het is vaak zo dat ik tijdens het wandelen zelfs iets leuks bedenk om te gaan doen wanneer ik terug naar binnen ga. Het vraagt soms wel een inspanning om, ook wanneer ik in een slecht humeur ben, naar buiten te gaan en te bewegen. Maar eens ik de stap gezet heb, blijkt het uiteindelijk toch de moeite waard.
Luister naar je lichaam: Als je lichaam vertelt dat een korte wandeling in de buurt je goed zal doen, maak die wandeling. Als je lichaam aangeeft dat het bezoek lang genoeg is gebleven en je aan rust toe bent, vind een manier om een einde te maken aan het bezoek. Geef duidelijk aan wat je lichaam wel of niet aankan, aan mensen uit je omgeving. Op die manier zal je ook begrip krijgen, wanneer het even minder goed gaat. Vroeger luisterde ik bijna nooit naar mijn lichaam, nu doe ik het voortdurend. Je grenzen bewaken en ook aangeven wanneer het eventjes genoeg is geweest is een leerproces, maar wel erg belangrijk. Want wanneer je lichaam 'nee' zegt, ben je vaak al iets te vaak over die grenzen gegaan. Ben ik moe, dan neem ik een korte 'powernap'. Voel ik me goed, dan trek ik de wandelschoenen aan om een eindje te wandelen in het bos. Geeft het lichaam aan dat een avondje uit me teveel zal belasten, dag ga ik op zoek naar een alternatief of blijf ik gezellig thuis.
Kies zelf welke behandelingen je wil proberen: Ik krijg vaak suggesties voor behandelingen die mijn ziekte (mogelijks) kunnen stabiliseren. Ik besef dat die mensen het goed bedoelen, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik daar eigenlijk niet naar op zoek ben. Wat voor de een werkt, werkt daarom niet voor iemand anders. Daar komt nog bij dat je veel alternatieve therapieën zelf moet betalen en dat kan ik mij niet altijd permitteren. Vroeger ging ik wel in op deze adviezen en maakte ik een afspraak. Inmiddels ben ik kritischer geworden en kies ik zelf wat ik wil uitproberen. Sporten (onder begeleiding van een goede kinesist), mindfulness, yoga en meditatie werken heel goed bij mij. ik kom hierdoor tot rust. Ik kan nadien ook mijn gedachten beter ordenen en voel me terug sterker om alle tegenslagen die op me afkomen een plaats te geven. Het aanpassen van mijn voedingspatroon heeft er ook voor gezorgd dat bepaalde klachten zo goed als verdwenen zijn.
Schrijf het van je af: Ook schrijven werkt bij mij heel therapeutisch. Niet alleen wanneer ik me niet goed voel, ook de leuke momenten hou ik bij en schrijf ik neer. Wanneer het even minder goed gaat, dan neem ik mijn schriftje met positieve teksten en quotes en lees ze nog eens. Op zulke momenten besef ik dat er ook nog zoveel mooie momenten zijn in het leven. Iedereen kan schrijven - je hoeft er echt niet teveel over na te denken. Koop een leuk notitieboekje en schrijf gewoon wat er in jou opkomt. Voor mij is het ook de manier om de gevoelens, frustraties en moeilijkheden waarmee ik soms heb af te rekenen een plekje te geven. Het werkt bevrijdend om vooral die zaken die ik niet krijg uitgelegd aan mensen, op papier te zetten. Het neerpennen van deze gevoelens zorgt voor rust in mijn hoofd. Het is ook niet de bedoeling dat anderen dit lezen. Het is mijn persoonlijke journal. En wanneer ik in een creatieve bui ben, maak ik er soms ook een tekening bij.
Plan vooruit: Als ik in een lastige situatie terechtkom, doordat ik dingen niet vooraf heb gepland, levert dit me telkens een hoop extra stress op. Daarom plan ik nu zoveel mogelijk vooruit. Nee, dat vind ik niet altijd leuk, maar het zorgt ervoor dat ik mij geen terugval op de hals haal. Ik verdeel het schoonmaken van de keuken, de leefruimte en badkamer over vier dagen. Ik verdeel alle klusjes nog eens in kleinere taakjes, zodat mijn lichaam het aankan. Ik geef mezelf ook vaak een eindtijd wanneer ik bij iemand op bezoek ga, zodat het niet langer duurt dan ik zelf aankan. Oké, hierdoor ben ik misschien een stuk spontaniteit verloren in mijn leven. Maar dat is nu eenmaal een noodzakelijk 'bijwerking' van chronisch ziek zijn. Je moet gewoon met zoveel meer zaken rekening houden om nog te kunnen genieten van kleine en grote dingen.
Behoud een 'probeer-geest': Op sommige dagen voel ik me echt niet goed en dan denk ik bij mezelf...Ik kan alleen maar mijn best doen: proberen om uit mijn bed te geraken, proberen om niet te klagen tegen anderen, proberen om te genieten van korte pauzes tussen de pijn en de ziekte, proberen om te lachen ondanks de pijn, proberen om wakker te blijven ondanks de vermoeidheid, blijven proberen...En als dat geprobeer niet meer gaat, kan ik het opnieuw proberen :)
Laat vervelende gevoelens toe - ze horen er nu eenmaal bij: Vecht niet tegen het niet willen voelen van wat er nu eenmaal is. Hoe langer je dit blijft doen, hoe meer last je er uiteindelijk zal van hebben. Vervelende gevoelens zijn normaal, net als prettige emoties zoals blijdschap. Leer te surfen op je emoties, op en neer, op het ritme van wat er binnenin jou allemaal gebeurt. Het is oké en het mag er zijn, wat je ook voelt, hoe je je ook voelt op dit moment. Probeer ook te praten over je gevoelens, met je partner, kinderen, vrienden...
Leer flexibel omgaan met wat het leven op je pad brengt: Leer omgaan met zowel de leuke als de vervelende dingen waarmee je in het dagelijks leven te maken krijgt. Ga eens na wat je écht belangrijk vindt in het leven, wat je leven zin geeft en welke doelen en ambities er diep vanbinnen zitten. probeer los te komen van het idee van wat je beperkt om bepaalde zaken aan te pakken, maar kijk vooral vanuit het perspectief wat wel nog mogelijk is ondanks je beperkingen. Blijf geloven in jezelf! Durf te leven! Vul je leven in met je persoonlijke kleur. Niemand anders kan dit in jouw plaats doen, zelf weet je diep vanbinnen wat goed voor je is. Durf hiernaar te luisteren.
